Plan ve Ben

Plansızlık ne kadar kötü değil mi?Her geçen gün diyorum yarınımı planlayacağım diye.Şu saatte bunu yapacağım şu saatte uyuyacağım şu saate iş şu saatte eğlence.Ama olmuyor bir kaç gün devam ediyor böyle.Plana az çok uyuyorum ama istediğim gibi olmuyor.Ertesi gün -hoppala buda nerden çıktı-teyzemler geldi.Plan tamamen alt üst oldu.Daha başka bir gün misafir geldi.Plan yine alt üst...Ondan sonra bir daha plan falan yapmayacağım dedim.Daha sonra düşündüm ki ben planlarımı yazıya dökmüyorum.Evet evet tüm sorun buydu.

Hemen kağıda döktüm aklımdakileri.Evet tespitim doğruymuş.Birden daha bir düzenli gibi geldi gözüme.Hemen uygulamaya başladım. Güzel!!!Devam etti böyle bir-iki hafta kadar.Sonra yine bir huzursuzluk daha doğrusu mutsuzluk kapladı içimi.Şimdi ne oluyordu bana?İnsan kendini bilmez mi elbette bilir.Bende biliyorum kendimi. Şimdi de bir robotmuşum gibi geliyordu bana.Evet ROBOT.Belirli saatlerde uyuyan belirli saatlerde eğlenen.Tüm hayatını bir plan dahilinde yaşayan insan görünümlü ROBOT.Oysa ben içimden geldiği gibi yaşamaya karar vermiştim.Planımı bir kaç gün uygulamayacaktım.İçimden geleni yapacaktım....

Ne var ki en sonunda çözdüm kendimi.Bana en uyan bir plan yaptım kendime.Planlı plansızlık.Ne komik ama.Sıkılınca bir ara veriyorum planlara.Plansız yaşa.Ama bu da planlı olmuyor mu şimdi? İnsanın geleceği bilmemesi ne kadar kötü dün yaşıyordunuz bugünü bilmeden bugünü yaşıyoruz yarını bilmeden yarınlar kim bilir neler getirecek bize! belki üzüntü belki sevinç belki keder, hüzün ve de yalnızlık belki de neşe,mutluluk ve beraberlik cevap bulamayacağımız sorudur geleceğin nasıl oluşu aslında geçmişimizi de pek bilmeyiz dünyanın nasıl oluştuğunu ve nasıl yok olacağını ilk insanların nasıl yaşadığını da gelecekte nasıl yaşayacağımızı da Kocaman ve bilinmeyen iki seçenek duruyor önümüzde:geçmiş ve gelecek.Gelecek geçmiş olmakta ve bu hep böyle devam etmekte insanlar çocukken geleceğe özenmekte onu düşlemekte yaşlanınca da geçmişini aramakta sonuçta aranan zaman aynı.peki ya gençler? Evet hiç bahsetmediğimiz zaman onlara düşüyor şimdiki zaman şu an.


02 Mayıs 2008 Sibel PEHLİVAN